Eendenkooien maken al eeuwenlang deel uit van de Texelse cultuurhistorie. Groene oases in het landschap, gehuld in een nevel van geheimzinnigheid waar de kooiker in alle stilte zijn werk uitvoerde. Ooit vormden ze een belangrijke voedselbron voor de bewoners. Tegenwoordig zijn het vooral belangrijke natuurgebiedjes die een ideale leefomgeving vormen voor zeldzame planten en paddenstoelen. En waar zang- en roofvogels zich ophouden in de dichte bosschages.
Ooit telde het hele Waddengebied 142 eendenkooien. Daarvan zijn er nog maar 29 over. Op Texel staan er vier, een is in bezit van Staatsbosbeheer en drie zijn er eigendom van Natuurmonumenten. Alle drie die kooien zijn in de afgelopen jaren gerestaureerd met geld van het Waddenfonds.
