Als achtjarige ging hij al met de overbuurman van zijn ouderlijk huis mee in de vrachtwagen om pakketten voor koeriersdienst Van Gend & Loos (later DHL) te bezorgen over het eiland. Inmiddels werkt Sjoerd Maat al meer dan zeven jaar zelf als vrachtwagenchauffeur, waarvan vijf voor AB Texel. Hij komt op de mooiste plekjes in Europa, maar Texel blijft voor hem altijd bijzonder.
‘Je bent een trucker of je bent het niet’, vertelt Sjoerd. ‘Het moet in je zitten. Je bent toch de hele week van huis, daar moet je van houden. Mij geeft het vrijheid. Uiteraard krijg je laad- en lostijden, maar daarbuiten kan ik lekker m’n eigen ding doen. In het truckerscafé schuif ik graag aan bij medechauffeurs. Er zit altijd wel iemand, onderweg doe je leuke contacten op. Dan eten we samen en drinken we een biertje.’
Visitekaartje
Onderweg komt Sjoerd op veel prachtige plekken. ‘In Frankrijk rijd ik vaak langs zonnebloemvelden en wijn- en lavendelboerderijen. In een vrachtwagen zit je zo hoog, je ziet alles heel anders – en vooral veel beter – dan vanuit een normale personenauto. Even een praatje met de lokale aardappelboer doe ik graag mijn best voor. Ik probeer dan in m’n beste Frans contact te maken. Soms is dat nog wel een dingetje’, lacht hij. ‘Maar met handen en voeten kom je ook al een heel eind. Wij als chauffeurs zijn toch het visitekaartje van AB Texel, aangezien wij degenen zijn waar de boeren en mensen op de fabrieken mee te maken hebben. De mensen op kantoor zijn veel anoniemer.’
Pootgoed
Aan enthousiasme voor het truckersvak ontbreekt het zeker niet. De pootgoedtijd vindt Sjoerd het mooist. ‘In oktober brengen we zakken met aardappelen van vijftig kilogram naar Harlingen of Beverwijk. Die gaan naar bijvoorbeeld Egypte of Saoedi-Arabië. Daar stoppen ze de aardappeltjes weer in de grond om daar vervolgens consumptieaardappelen mee te telen. Nederland is het grootste exportland in aardappelpootgoed ter wereld. Grote kans dus dat je waar dan ook ter wereld een patatje eet dat eigenlijk toch uit Nederland komt. Het verhaal erachter is leuk. Je weet waarmee je bezig bent en wat je vervoert. Die agrarische kant van het werk bij AB Texel vind ik ook erg leuk, omdat ik op Texel veel mensen ken die in de deze sector werken.’
Met de boot
Op vrijdagmiddag, als het weekend is aangebroken en Sjoerd de TESO oprijdt- of loopt, blijft dat een gevoel van thuiskomen. ‘Andere chauffeurs rijden van hun laatste losadres naar huis. Ik moét altijd met de boot. Dat geeft net dat beetje extra gevoel van weekend, je bent weer lekker thuis. Het komt regelmatig voor dat ik andere Texelse chauffeurs tref, dan drinken we samen een biertje op het salondek. In het weekend geniet ik volop van de natuur. Even naar het bos of het strand. Lekker eropuit. En zelfs na 28 jaar kom ik nog steeds op plekjes die ik voorheen niet kende. Texel is en blijft een bijzonder mooi eiland.’
Miniatuurwagens
Terwijl we gezellig kletsen, vallen de miniatuurauto’s in hoek van de woonkamer op. Trots vertelt Sjoerd dat hij al lang voor het behalen van zijn rijbewijs is begonnen met sparen. Veel Texelse miniatuurauto’s laat hij speciaal maken. ‘Ik houd van bijzondere auto’s. Dan let ik op de kleurencombinaties, mooie lampen, het spuitwerk. Dat soort dingen. Tsja, je bent trucker of je bent het niet’, herhaalt hij nog eens lachend.
