Met haar nieuwe programma Waagstukken – over lief, leed, lust en levensmoed – toert Mylou Frencken (52) vanaf november langs de theaters. Samen met Dorine Wiersma. Een deel van die levensmoed heroverde Mylou op Texel.
Heroverde moed op Texel? Vertel....
'Alweer zestien jaar geleden werd ik gevraagd mee te doen aan Broadway, een driedaags huiskamerfestival voor cabaretiers op Texel. Ik had mijn carrière net weer opgepakt. Een tijdlang had ik mijn carrière op een laag pitje gezet. Omdat mijn toenmalige partner Bert Klunder (cabaretier en regisseur, overleden in 2006, red) al een solocarrière had, en onze dochter Madelief was geboren. Ik kon er geen drukke carrière naast hebben; dat botste. Thuis schreef ik teksten voor anderen, en ik werkte bij de redactie van Sesamstraat. Eigenlijk vond ik mezelf ook meer een type voor achter de schermen. Dat jaar op Texel kreeg ik zelfvertrouwen. Tijdens Broadway voelde ik voor het eerst dat ik op een podium hoor!'
Hoe kan dat? Als theaterstudent droomde je vast van grote podia.
'Ik ontwikkelde een angst voor publiek. Ik heb veel met Bert opgetreden, en had altijd het gevoel dat het publiek alleen hem omarmde. Ik geloofde niet meer in mezelf. Op Broadway ontdekte ik dat ik heel goed achter een piano kan zitten, liedjes kan zingen en communiceren met publiek. Dat was zo'n kick. Pinksteren 2020 sta ik voor de 8e keer op Broadway. Ik hou van de intieme losse sfeer. We trappen ook altijd zoveel lol. Na afloop van de huiskamervoorstellingen zing ik in de Nachtband op het podium van theaterrestaurant De Toegift, onder leiding van Johan Hoogeboom. We proberen het publiek zover te krijgen met ons covers te zingen. Zo leuk. Ik kan daar geen genoeg van krijgen.'
Je hebt Jan Wolkers vlak voor zijn dood geïnterviewd.
'Doodeng. Ik schreef columns in Esta (magazine bestaat niet meer, red) en de redactie vroeg of ik Jan Wolkers wilde interviewen. Ik had nog nooit iemand geïnterviewd en dan meteen Jan Wolkers. Ik las zijn boeken voor school, en keek tegen hem op. Tijdens Broadway ging ik met een bosje bloemen bij Karina en Jan op Texel langs. Proberen een interviewafspraak los te krijgen. 'Natuurlijk mag je Jan interviewen. Je bent zijn favoriete cabaretière' reageerde Karina. Vast door het televisieprogramma Met het Mes op Tafel. (Lachend) Kom ik toch over als een voluptueus type. Jan was zo broos, dus bleef Karina bij het interview zitten. Best lastig, want ik voelde me niet vrij om alles te vragen.'
Over seks?
(Lachend) 'Over seks durfde ik inderdaad niks te vragen. Een tegenvaller, vonden ze bij Esta. Ik moest Jan nabellen en vragen naar lust op oudere leeftijd. Over de telefoon ging het me een stuk makkelijker af. Al met al is het een mooi verhaal geworden.'
Ze noemen je wel de ongekende koningin van het kleinkunstlied. Voel je dat ook zo?
'Ik weet heus wel dat ik mooie nummers kan schrijven. Ik ben voor de tweede keer genomineerd voor de Annie M.G. Schmidtprijs met het liedje Geduld. Vorig jaar met het nummer Ze zijn weer thuis. Helaas, ik heb niet gewonnen. Winnen is leuk, maar ook zo'n nominatie is al eervol. Ach, ik ben altijd nog de ongekroonde koningin. Eens sleep ik die prijs binnen......'
Wat is je mooiste liedje?
'Ik laat me niet leiden. Omdat het gaat over kracht én de erkenning dat ik me toch wel eens laat leiden. Het is dubbel. Het is meer een bezwering dat ik me niet wil laten leiden. Soms gebeurt het toch, omdat ik ook niet allemaal weet hoe het moet.'
Je nieuwe voorstelling met Dorine gaat over lief, leed, lust en levensmoed.
'Allebei zijn we struggelende types en kennen veel ups and downs in het leven. Met een wijntje erbij gaat het al snel over dit soort dingen. Dorine is stoerder dan ik. Alleen die eigenschap geeft al een fijne discrepantie. Geloof me: we hebben stof voor wel twee voorstellingen.'
Op je site over Waagstukken: 'De cabaretières laveren tussen lefgozers en lafbekken.' Waarvoor had je echt lef nodig?
Stilte.
Dat je met journalist Frénk van der Linden in het huwelijksbootje bent gestapt?
(Lachend) 'Nou om echt JA te zeggen, heb je wel lef voor nodig. Het is de eerste keer. Wat houdt het Ja-woord eigenlijk in? Ik heb me daar wel in verdiept; een huwelijk blijft toch spannend. Maar ik zei volmondig: 'Ja'.
(Seconden later.) Dat ik publiekelijk uitkwam voor mijn relatie met de directeur van de Theaterschool (Ruut Weissman, red), daar had ik lef voor nodig. Ik was zijn student. Karin Bloemen zwengelde vier jaar geleden machtsmisbruik op de Theaterschool aan naar aanleiding van het boek van Erna Sassen. De Volkskrant maakte een verhaal. Die relatie heb ik nooit geheim gehouden dus kon ik ook wel een verklaring op papier zetten, vond ik. Dit was allemaal nog voor de #Metoo discussie losbarstte. Dat ik me uitsprak, heeft een enorme impact gehad. Ik ben er wel achter gekomen waarom je ook gewoon je mond kunt houden. Ik kreeg van alles over me heen en dat maakte me heel kwetsbaar. Ik kreeg zelfs een schuldgevoel. Idioot natuurlijk, want het is mijn verhaal. Van die relatie heb ik als student veel last gehad.'
Iets leukers. De Mattheus Passion....
'Samen met zandkunstenares Gerrie Hondius en de Viooldiva's maak ik een eigen versie van de Mattheus Passion. Een frisse korte versie met bewerkte hertaalde teksten. We onderzoeken de Jezussen en Judassen van de afgelopen decennia. Jezussen Martin Luther King en Rosa Parks bijvoorbeeld of Judas Astrid Holleeder. Of die twee koeien Hermien en haar zus, die ontsnapten van een veetransport in Overijssel. We hebben vier try outs gehad en gaan volgend jaar langs een aantal theaters. Misschien ook wel op Texel.'
Info:
Tryouts Waagstukken: 25 en 26 september 2019 in theater Bellevue in Amsterdam
Op 13 augustus speelt Mylou samen met het pianotrio Martinot op de Lindengrachtconcerten in Alkmaar met het programma Mooi Hollands. Ze spelen nummers van Brigitte Kaandorp, Maarten van Roozendaal, Drs. P en natuurlijk van Mylou zelf.
Voor speellijst zie www.myloufrencken.nl
