De herinneringsbank… Inmiddels staan er tientallen verspreid in de Texelse natuur. Ben jij soms ook nieuwsgierig naar het verhaal dat bij een bankje hoort? In deze editie het verhaal van Hans Kreeft. Samen met zijn broer, schoonzus en neefje plaatste hij in samenwerking met Staatsbosbeheer een bankje voor zijn ouders Jaap en Martha, die in 2017 hun 50e trouwdag vierden.
Hans wandelt veel over Texel en bij veel bankjes kijkt hij wat er op het tekstplaatje staat. ‘Hoe mooi zou het zijn om dat mijn ouders cadeau te doen’, dacht hij drie jaar geleden. ‘Ik kwam al snel uit bij Novalishoeve. De bankjes worden daar gemaakt door jongeren met een zorgvraag. Prachtig vind ik dat.’ In april 2017 werd het 50-jarig huwelijksjubileum van zijn ouders gevierd en op 5 mei in datzelfde jaar werd het bankje geplaatst.
Echte liefde bestaat. Dat staat in het tekstplaatje gegraveerd. ‘Papa kon het haast niet drooghouden toen hij het voorlas. Al had hij dat snel hoor,’ lacht Hans. ‘Mijn ouders hadden zo’n fijn huwelijk, onvoorwaardelijke liefde. Dat voel ik ook voor hen, vandaar deze tekst. Mijn vader wist op dat moment al dat hij niet meer zou genezen van kanker. Wel heel mooi dat hij het allemaal nog heeft meegemaakt. Over de plek van het bankje hoefden we niet lang na te denken.’
Heel toepasselijk staat het bankje in de Kreeftepolder. ‘Dit gebied is vernoemd naar mijn vader. Hij was voormalig opzichter van Rijkswaterstaat’, vertelt Hans met enige trots. Het poldertje ontstond in 1975, nadat onder leiding van Jaap rietschermen werden geplaatst. Na een paar nachten vormde zich een stuifdijk. Dat is nu de Kreeftepolder.
De jonge duinvalleien hebben een prachtige plantenrijkdom. Diverse zeldzame planten kun je er zien, zoals de parnassia en de moeraswespenorchis. ‘Ik ben dol op dit gebied en de wandeling ernaartoe. Ik heb hier veel gewandeld met mijn vader, we hebben er veel mooie herinneringen. Hij is inmiddels twee jaar overleden, een jaar nadat we het bankje schonken. In dat jaar hebben we hier veel gezeten samen. Ja, ik mis hem vaak. Maar hoe fijn is het dat ik zo’n mooi plekje heb om hem te herdenken. Soms samen met mijn moeder, familie of vrienden. Soms alleen. Het is gewoon heel fijn dat het er is.’
