Kom je de zussen Hermance en Maya Wildevuur (70 en 74) tegen, dan draai je je zeker om. Twee blikvangers in opvallende kleurrijke kleding met bijpassende make-up. Maya is kunstenares, bekend in binnen en buitenland; Hermance maakt haar kleding. En daar heeft Maya niet veel over te zeggen, lacht ze.
Op haar landgoed Ennamaborgh in het Groningse Midwolda hangen rekken vol Hermance's ontwerpen. Eens tentoongesteld in het Stedelijk Museum in Zwolle. Circusartiesten en toneelgezelschappen duiken nog wel eens in Maya's kleding voor een bijzonder leenexemplaar.
Ze lijken op elkaar, maar zijn ook tegenpolen. Hermance is niet van Texel af te slaan, gek op haar paradijsje, kinderen en kleinkinderen. Maya komt er nu en dan om te schilderen; in het chalet van haar zus en man Hans, met rondom een tuin vol klaprozen. Maya is de reislustigste van de twee.
De zussen hebben een innige band, en die band stond ook wel eens op een laag pitje, geven ze toe. Hermance: 'Waren we te druk met onze gezinnen en werk.'
Armoede
Kunst met een hoofdletter K. Het is de drijfveer van Maya's bestaan. Maya: 'Als kleuter was ik altijd al aan het tekenen. Als puber schilderde ik Hermance nogal eens in een tutuutje. Ze was dol op ballet. Samen luisterden we dan naar Bach. Een fijne herinnering.'
Moeder was lerares kostuum naaien. Hermance keek de basiskunst af. De zussen waren altijd al anders, lachen ze. Van modetrends trokken ze zich niks aan. Ze hielden wel van een beetje folklore met een kwinkslag naar de zigeunerlook.
Maya studeerde op de kunstacademie in Enschede, Hermance werd kapster en schoonheidsspecialiste, en exclusief ontwerpster voor Maya.
Het succes kwam Maya niet direct aanvliegen. 'Ik leefde in armoede, tot ik met de zijdecollecties begon. Mijn talent werd opeens gezien. Nu schilder ik vooral natuur en mensen.'
Hermance geloofde in haar oudere zus. 'Ik heb haar altijd gestimuleerd om door te gaan. Texel heeft zeker bijgedragen aan haar succes. Ik leurde overal op het eiland met Maya's werk. In Hotel Opduin hangt nog een aantal schilderijen. Haar eerste werk, een mozaïk van Michel Angelo heb ik nog steeds. Ze was 15 toen ze het voor mij maakte. Van Maya's werk word ik altijd heel blij.'
Koninklijk huis
Maya's tweede echtgenoot Jan, de liefde van haar leven, steunde haar net zo onvoorwaardelijk. Aan het begin van haar succesvolle carrière woonden de geliefden in Drenthe, op een landgoed van Natuurmonumenten met een galerie en kunstuitleen. Ze gaven thuis concerten; bij mooi weer in de beeldentuin. 'Hermance maakte dan de hapjes.' Maya portretteerde leden van het koningshuis, Beatrix, Amalia, Willem-Alexander en Máxima. Maya: 'Willem-Alexander, toen nog prins, stond eens plots om twee uur voor de deur voor een galeriebezoek. Pas om half negen 's avonds ging hij weg. Tsja, wat doe je dan? Toevallig maakte ik aspergesoep en liep Willem-Alexander de keuken binnen. Aan de keukentafel hebben we met z'n allen soep gegeten.'
Verdriet
Jan, die twintig jaar Alzheimer had, overleed drie jaar geleden. Een verdriet waar Maya maar moeilijk over heen komt. Sinds zijn dood heeft ze nooit meer muziek aan. Haar werk is haar houvast. Ze reisden samen de wereld over. In de bagage altijd een schilderskist en ezel. Maya mist hun leven samen, vertelt de ene na andere anekdote. Ook met Hermance en zwager Hans maakte het stel menige reis. Hermance: 'Die reizen met z'n viertjes waren geweldig. De laatste reis van Maya en Jan was naar Brazilië. Dan ben ik zo trots op haar. Maya bond hem aan haar vast met een touw als ze schilderde. Kon hij niet dwalen op het cruiseschip, en toch genieten van zijn laatste reis.'
Maya met weemoed in haar stem: 'Ik heb Jan altijd overal bij betrokken, genoot zo van zijn aanwezigheid. Nooit heb ik overwogen om hem in een verpleeghuis te laten opnemen. Als je dement bent, wil dat niet zeggen dat je (samen) niet kunt genieten. Die reizen wilde ik Jan niet afnemen.'
Scheepsramp
Een reis die in het geheugen gegrift staat: de cruise op de oude Willem Ruys. Het cruiseschip Achille Lauro zonk in de Indische Ocean. Maya en Jan waren erbij. Hermance en Hans hoorden het nieuws op tv. Maya: 's Nachts hoorden we een enorm lawaai en gillende mensen. In de machinekamer was brand ontstaan. Het ging allemaal zo snel. Bij Families werden uit elkaar gerukt. Sommige passagiers sprongen van boord. We pakten zwemvesten en zijn op een Griekse tanker beland. We stonden in de overlevingsstand. Jan redde mensen. Van de tanker stapten we later over op een Russisch schip, en kregen we dekens en eten. We hadden niks meer, alleen de kleding die we aan hadden. In Mombassa wachtten we een week lang op papieren.'
Hermance: 'Dat waren zenuwslopende uren. Twee dagen lang hadden we geen idee of ze de ramp overleefd hadden. Op Schiphol vlogen we elkaar in de armen, het moment van onze hernieuwde band. Dan pas besef je dat het leven zo voorbij kan zijn.'
Beschilderde doodskist
De ramp heeft Maya niet afgeschrikt. Cruisen is haar favoriete manier van reizen. 'Als ik niet met Jan op reis was, ging ik wel met de moeder van schrijver Tommy Wieringa. Naar India en Egypte. Ik heb een voorliefde voor reizen per zee. Dan hoef je verder nergens naar om te kijken. Ik neem vijf koffers bagage, schildersezel en verf mee. En pak het pas weer in op de laatste dag. Voor 2020 zoek ik nog een reisgenoot voor een cruise om de wereld in 123 dagen.'
Hermance: 'Ze heeft mij al gevraagd, maar ik ga echt niet zo'n lange tijd van Texel af.'
Nieuwe culturen en landen ontdekken houdt Maya jong van geest. 'Maar ook ik heb het eeuwig leven niet. Dus richt ik een stichting op voor het beheer van mijn duizenden schilderijen, kleding en sieraden. Daar kan ik mijn zonen niet mee opzadelen.'
Als we het dan toch over de dood hebben, haar doodskist staat al klaar. Een kunstwerk. 'Ik heb de kist beschilderd met vissen, de binnenkant met klaprozen. Jan had zijn eigen kist met een naaktmodel. Als ik ga, dan op mijn manier!'
Infokader over foto
Exposities
Texel: Bed & Breakfast Maricoweg in Den Burg,
Midwolda op landgoed Ennemaborgh: Galerie Maya Wildevuur. Kunstuitleen vanaf 12 euro per maand.
Duitse Waddeneiland Juist
