Een typisch mannenberoep? Ja, maar best sexy
'Papa hotel juliëtte alfa sierra. Runeway two one, lefthand'. Vanuit de verkeerstoren op Texel International Airport begeleidt assistent-havenmeester Stephanie Koorn-de Bruijn (34) de piloot veilig aan de grond. Twee jaar geleden had ze niet durven dromen van zo'n carrière in vooral een mannenwereld.
Die mannen in haar mannenwereld zijn vader Ed, broer Mike en de Helderse Ray Visser. Opgegroeid in een dienstwoning naast het vliegveld met een pa die dag en nacht bezig was in de toren, dan móet je toch besmet zijn geraakt met het 'vliegtuigvirus'. Toch had Stephanie nooit de ambitie om haar vader en broer in hun voetsporen te volgen. Ze zat wel lekker in de horeca. Is een gastvrouw pur sang. Wél was Stephanie als kind al gefascineerd door de vliegtuigen en piloten op het vliegveld. ‘Zodra ik een vliegtuig hoorde, rende ik naar buiten. Omdat mijn vader zo weinig thuis was, zat ik geregeld met mijn broers Mike en Dave bij hem in de toren. Of we aten er samen een broodje. De toren was onze huiskamer. Voor mij was het allemaal heel gewoon, maar ik begreep al vroeg dat het best bijzonder is om zo op te groeien. Door het tv-programma Villa Achterwerk werd ik als kind gevraagd om te vertellen over dit leven, maar ik durfde niet.’
Drie generaties
Groei je op in een ondernemend gezin, dan doe je al jong mee. Op haar dertiende verkocht ze ijsjes in het vliegveldrestaurant. Later werkte Stephanie met haar broer Dave in de bediening. ‘Toen hield ik al van de gemoedelijke sfeer op het vliegveld. Iedereen kende mij als de dochter van Ed. Hij is een begrip in deze wereld.’
In 1964 gaf haar opa zijn baan op bij de KLM om het avontuur op Texel Airport aan te gaan. ‘Uit zeventig kandidaten werd mijn opa gekozen. Hij had geen idee hoe dat avontuur eruit zou zien, nam een sprong in het diepe en trok in de dienstwoning met zijn gezin. Ging het avontuur aan. Onder de handen van mijn opa en vader is Texel International Airport gegroeid. Onze vliegshows zijn bijvoorbeeld befaamd: duizenden mensen komen er op af. Dat vond ik als kind al fantastisch. Welk kind heeft er nu een vliegshow van zo'n formaat in zijn achtertuin.’
En woon je dan op een vliegveld, dan ontkom je ook niet aan een tandemsprong bij de buren, Paracentrum Texel. ‘Inmiddels ben ik al vijf keer gesprongen, voor het eerst als tiener en in 2018 nog met de opening van de Airshow. Die adrenalinekick is verslavend. Ik hou ook van die relaxte hippiesfeer onder de parachutisten. Piloten snappen overigens niet dat je uit een vliegtuig springt. Uit een goed werkend vliegtuig spring je niet, zeggen ze dan.’
'De toren was onze huiskamer'
Traditie
'Heb jij geen interesse om in het bedrijf te komen?' Die vraag stelde vader Ed wel vaker, maar schoof Stephanie altijd voor zich uit. ‘Mijn vader wordt natuurlijk ook een dagje ouder en is minder gaan werken, maar halverwege de twintig had ik daar echt de rust nog niet voor. Ik genoot van het dynamische werk in de horeca. Maar als je dan eenmaal gesetteld bent en kinderen krijgt, ga je toch nadenken. Die wisselende werktijden in de horeca zijn ook niet alles. Bovendien vind ik het ook belangrijk dat het vliegveld binnen onze familie blijft.’
Anderhalf jaar geleden waagde ze de gok. Zegde haar baan op en leerde het vak van haar vader en broer. Haalde haar papieren. Op het technisch piloten-Engels na, heeft ze alles binnen. ‘Binnenkort hoop ik voor dat vak te slagen. Tot die tijd werk ik onder de supervisie van mijn vader Ed en Mike.’
Saai werk, zo achter de knoppen van een dashbord, dacht Stephanie vroeger. Maar niets is minder waar: een dag uit het leven van een assistent havenmeester klinkt best sexy.
‘Als ik aankom, gooi ik eerst de deuren en de brandweergarages open. De brandweerwagens bedienen we zelf. Ik check de benzinepomp en zet boven de radio aan. Als het geregend heeft, trek ik mijn laarzen aan voor een inspectie op de baan. Mijn vader en broer kennen elk hobbeltje op de baan, maar zover ben ik nog niet. Vervolgens zet ik met slecht weer de mobiele lampen op de baan voor een beter zicht. Of ik het onderhoud van de baan ook voor mijn rekening neem? Nee joh, dat mogen de mannen doen, ik zorg dat het kantoor op orde is. We verhuren ook nog fietsen en auto's voor met name piloten die een paar dagen willen blijven. Geven we gelijk informatie over het eiland.’
Vrije keuze
Helemaal gewend aan zo'n vrouwenstem op de zender zijn piloten nog niet, lacht Stephanie. ‘Raken die mannelijke piloten toch een beetje van hun a propos of gaan ze stotteren. Alsof wij vrouwen zo'n toren niet kunnen bemannen… Ach, ze zijn ook gewend aan mijn vader en Mike. Als ze dan eenmaal in de toren zijn, herinneren de meeste piloten mij nog wel als 'de dochter van Ed'. Het is altijd gezellig: die huiskamersfeer van toen is er nog steeds. In de toren ontstaan hechte vriendschappen.’
Stiekem hoopt ze dat later dochtertje Jezz (5) of de één jaar oude Lev later interesse hebben in het familiebedrijf. Van moeder op dochter of zoon. ‘Zo blijft het vliegveld in de familie. Maar net als mijn ouders bij ons zal ik , of mijn partner Perry, geen druk op ze leggen. Mijn broers en ik hebben altijd de vrije keuze gehad om te kiezen. Wij hadden er vroeger ook geen oren naar, maar uiteindelijk kwam het toch op ons pad. Het is leuk om met je familie samen te werken. We gunnen elkaar veel.’
Kader Texel International Airport
Texel International Airport is een klein vliegveld en in 1937 opgericht onder de naam De Vlijt. Het vliegveld werd in die jaren gebruikt voor militair- en burger luchtverkeer. In de Tweede Wereldoorlog was de Luchtbrigade op De Vlijt gelegerd. Na de oorlog fungeerde het vernielde vliegveld als interneringskamp voor collaborateurs. In 1952 werd het vliegveld opnieuw in gebruik genomen. Het huidige vliegveld biedt onderdak aan De Vlijt Airportrestaurant & Suites, Flying Focus, Paracentrum Texel, Tessel Air, Vliegtuigonderhoud Texel, Zweefvliegclub Texel en het Luchtvaart- en oorlogsmuseum Texel.
De Airshow 2022 is vanwege het onzekere coronabeleid verzet naar 2023. De Fly-inn Cinema zal in mei 2022 waarschijnlijk wel doorgaan.
