‘Alles wat beweegt, blijft’

Zeg je hoeve Nieuw Breda en Boutique Hotel Texel, dan heb je het over de familie Langeveld in Eierland. Pieter richt zich op de landbouw, Marianne houdt zich bezig met het hotel. En dan is er nog Marijn, die zich voorlopig niet wil vastleggen. Daarachter als stabiele basis vader en moeder Arnold en Annemiek.

 

Rond 1900 beboerde de opa van Arnold met zijn broer en vrouw de grond bij Sebastopol, vlakbij de vuurtoren. ‘Later kocht hij land in de Witte Hoek en stichtte daar de gelijknamige boerderij. Het was in Eierland armoe troef. Alles waaide weg en er wilde weinig groeien. Het waren de schapen en koeien die de polder vruchtbaar hebben gemaakt’, vertelt Arnold.

Rond 1930, in de crisisjaren, bleef ‘ome’ Reijer bij een openbare verkoping hangen aan Nieuw Breda. Arnold: ‘Omdat alles nog lopend of met paard en wagen ging en de dames toen ook al dik inspraak hadden, zei oma Langeveld: Dan gaan we mooi daar naartoe, want dat ligt een stuk dichter bij de familie in De Koog en Den Burg.’

De pottenschuur

Arnolds opa overleed in de oorlog. Na de oorlog pakte zijn vader met ome Reijer de boerderij weer op. Er ontstond een gemengd bedrijf, met veeteelt en akkerbouw. Eind jaren vijftig kwam het toerisme op. In de ‘pottenschuur’ (schapenschuur) maakten de lammerenhokjes plaats voor een pension. In de zomer werd de huisraad daarheen gesjouwd. Arnold herinnert zich hoe zijn moeder kookte voor de gasten. ‘De doppertjes en de worteltjes die over waren, gingen de volgende dag in de soep. Er was warm en koud stromend water op de kamers. Voor die tijd een ongekende luxe.’

Noodlot

Begin jaren zeventig sloeg het noodlot toe. De pottenschuur brandde af. Opgeruimd staat netjes, vond de gemeente, die geen vergunning voor herbouw wilde verlenen. Maar een Langeveld geeft zich nooit zomaar gewonnen. Arnold: ‘In het pension kwamen soms invloedrijke mensen van de vaste wal, die bestuurlijk de nodige invloed hadden. Ze kregen er lucht van dat hun vaste vakantieplekje gevaar liep. Hoe het kon weet ik niet, maar er kwam toch een vergunning.’

Het was de start van Hotel Texel. De boerderij raakte wat op de achtergrond. Arnold denkt met veel plezier terug aan zijn jeugd. ‘We sliepen in een tent of een ouwe caravan, want je kamertje werd verhuurd. Maar het was gezellig, mensen en kinderen op het erf.’

Uitdaging

In de jaren tachtig nam Arnolds’ broer Arie met zijn vrouw het hotel over. ‘Dat was ook het moment dat ik samen met Annemiek besloot om voor de boerderij te gaan. Het was hoofdzakelijk grasland en schapen. Graszaad-, aardappel- en bietenland werd verhuurd. Ons machinepark was niet meegegaan met dat van de collega’s.’ Een mooie uitdaging, vond Arnold, die met enthousiasme en een gezonde dosis optimisme aan de slag ging. Zijn brede achtergrond heeft hem geholpen bij het ondernemerschap. Doen wat de markt vraagt, maar wel een eigen visie houden. ‘We zijn zeker geen volgers. Als er tien linksaf gaan en wij denken dat rechts beter is, dan gaan we rechts.’ Pieter en Marianne knikken. ‘Wij zijn opgevoed met het idee uit te gaan van eigen kracht. Denk na wat je wilt en ga daarvoor.’

Marianne rolde in het hotelwerk, al was dat niet eens van jongs af aan bewust. ‘Helpen op de kamers bij ome Arie of in de afwas zag ik niet als werk. Ik was nieuwsgierig en draaide al jong in mijn eentje een dienst met ontbijt, inchecken, uitchecken, fietsen verhuren en het avondeten voorbereiden.’

Ome Arie besloot op zeker moment het hotel te verkopen. Arnold zat helemaal in de landbouw en Annemiek deed de exploitatie van kampeerboerderij ‘Immetjeshoeve’. Samen hadden ze hun handen vol. Marianne was voor een jaar in Australië, maar gaf aan wel oren te hebben naar het hotel. ‘Dat gaf best wat spanning in huize Langeveld. Er is de weloverwogen keuze gemaakt om Immetjeshoeve los te laten en te focussen op Nieuw Breda. Het was pittig en ontzettend leerzaam. We hebben de tijd overbrugd met geweldige medewerkers’, vertelt Arnold.

Nooit stilzitten

Marianne rondde de hotelschool af, kwam in het bedrijf. Er werd een doordacht plan gesmeed en een nieuw hotel gebouwd. Nu draait zij het hotel en is ze bestuurlijk actief in haar sector en voor de Texel Academy. Haar man Joost van Heerwaarden heeft met Internet Diensten Texel zijn eigen zaak en samen hebben ze een jong opgroeiend gezin. ‘Stilzitten is niet mijn sterkste kant’, lacht ze.

De boerderij, die in een paar jaar tijd groeide van 48 naar 150 hectare, werd Pieters’ domein. Granen, graszaad, uien, suikerbieten en pootaardappelen vormen de core business. Er is een boerderijcamping. Ook wordt volop aan agrarisch natuurbeheer gedaan en liggen er wandelroutes over de landerijen.

Nieuwe experimenten worden niet geschuwd. Zo was er enige tijd ruimte voor het stoken van gin en wodka van aardappelen en is er een drijvend zonnebassin. Samen met familie Van der Star van het gelijknamige loonbedrijf, is de Aardappel Bewaarplaats (CAB) overgenomen van Agrifirm, om zo een centrale plaats voor goederen en diensten voor de land- en tuinbouw op Texel te behouden. Maar daar blijft het niet bij. Pieter en zijn vrouw Marjet gaan op boerderij ‘Slufterhoeve’ verder bouwen aan hun toekomst.

Gemopper

De familie staat nooit stil. Wie bovenop zijn kinderen gaat zitten, laat ze niet groeien.

Arnold noemt het een mooie les die hij ooit kreeg. ‘Je zou misschien denken dat het anders is, want we zitten hier dicht op elkaars lip. Maar we geven elkaar voldoende ruimte om te ontwikkelen. Als we het niet eens zijn, dan is er wel wat gemopper. Maar voor mijn gevoel laten wij het iedereen op z’n eigen manier doen.’

Marianne zegt dat de discussies juist zorgen dat ze bewustere keuzes maakt. ‘Het laat me nadenken over risico’s. Als je alleen maar te horen krijgt dat alles goed is, groei je daar ook niet van. Datzelfde geldt voor zaken die spelen op de boerderij.’

En dan is er nog Marijn, de jongste zoon van Arnold en Annemiek. Hij heeft momenteel minder interesse in het hotel of de boerderij. Maar als het nodig is, staat hij voor zijn broer en zus klaar. Hij wil de wereld ontdekken, zit op de zeevaartschool en gaat binnenkort op de grote vaart. De overeenkomst is het ondernemerschap, dat hij net zo in zich heeft als de rest. Marianne en Pieter: ‘Het zou mij niet verbazen als hij over een paar jaar aanklopt en vraagt of er een rol voor hem hier is. Want hij vindt Texel toch het leukste. En dan is hij meer dan welkom.’